Point Ltd. Şti.

Tanıştığı günlerde ise Yavuz o dönemin şampiyonluğa oynayan Kolej Basketbol takımının ve Genç Milli takımın popüler bir oyuncusu idi. Hatta öyle ki genç kızlar basketbol maçlarına sırf Yavuz’u izlemek için giderler ve toplu olarak adını bağırarak tezahürat yaparlardı. Bu tanışıklık sayesinde Olcayto da bir anda Ankara’da herkesi tanıyan ve herkesin tanıdığı popüler bir isim olmuştu.

Olcayto’nun ODTÜ’den okul arkadaşı Erol Germirli ile Tunalı Hilmi Caddesi’nde kiraladıkları evde Yavuz ile sık sık buluşup müzik yapıyorlardı.

Yavuz yıllar sonra Ankara’da içinde bir tenis kortu, havuz, restoran ve barı olan PARK CLUB diye bir mekan açtı ve Olcayto iş görüşmeleri için Devlet Planlama Teşkilatı’na gittiği günlerde , o geceyi Yavuz ile geçirip ertesi sabah en erken uçakla işinin başına dönüyordu. Prince Charles için gittiği Göcek’te de Yavuz ve Olcayto birlikte idiler.

Çeşme’deki ilk günlerinde kaldıkları Turban Oteli’nin pastanesinde her zaman yaptıkları gibi bir Beatles şarkısı söylemeye başlayan bu ikiliye aynı Ankara’da olduğu gibi bir başka ses eşlik etmeye başlayınca onlar da bu kişiyi masalarına davet ettiler.
Biraz sohbetten sonra bu kişi Olcayto’nun müzik geçmişini, fuarcılık yaptığını, güzellik yarışmaları organize ettiğini öğrenince kendisini tanıttı.

İsmi Wojciech Korzeniewski olan bu genç kişi Türkiye’de 60’lı yıllardan beri çok iyi bilinen ve birçok ünlü şarkıcımızın da katıldığı SOPOT Müzik Festivali’nin başkanıydı. Ancak komünizmin yıkılmaya başladığı bu günlerde yeni atılımlara da kalkışmıştı ve önümüzdeki aylarda hem bir fuar hem de bir güzellik yarışması organize edecekti. Olcayto’yu ve Yavuz’u hemen Sopot’a davet etti.

Festival sonrasında da bir teleks ile bu davetini yeniledi.

Point Ltd. Şti. günlerini Olcayto Ahmet Tuğsuz’un anlatımı ile sunuyoruz.

Tam komünizmin yıkılmak üzere olduğu sene. Polonya’da hiçbir şey yok. Yeni açılmış bir Pizza restoranının önünde 18 saat kuyruk oluyor. Dondurma kuyrukları da kilometrelerce

Varşova’da bizi 150 kilo ağırlığında biri karşılıyor. Arabası kendisinin yarısı büyüklükte. Heavy Metal konserleri organizatörü imiş. Varşova -Sopot arasındaki trende yanımıza iki heavy metalci genç veriyor. Tren 2. Dünya Savaşı döneminden kalma. Gençler yol boyunca bize Lehçe küfürler öğretiyorlar.

Sopot’ta kaldığımız otelde sabah dünyanın en güzel kadınlarını görüyoruz. Kocaları ya da erkek arkadaşlarının yanında bize laf atıyorlar. Zamanla Polonya’da kadınların büyük saygı duyduklarını öğreniyoruz.  Kadınların eli sıkılmıyor, öpülüyor.

Ancak bir şey çok dikkatimiz çekiyor. Polonya’lılar çok asil insanlar ve her konuda müthiş bir kültür birikimi var.

Geri döndükten sonra Net Holding ile ilişkimi kesiyorum. Onlar da buna zaten çoktan hazır.

Kısa bir süre sonra tekrar Polonya’ya gidip Miss Polonia güzellik yarışmasında jüri oluyoruz

Woctec’in açtığı bir fuarda stand açıyoruz. Son derecede fakir olmalarına rağmen her Polonya’lının ABD’de yaşayan akrabaları sayesinde ceplerinde yüksek miktarda ABD doları olduğunu görüyoruz. Ülkede hiçbir şey yok. Teşhir için getirdiğimiz 20 dolarlık bir spor ayakkabı için 200 USD önerenler bile var.

Bu arada Club Hotel Sera Genel Müdürü Ahmet İllez arkadaşımız. Polonya’ya gittiğimizi duyunca gitmişken bize bir revü bulsanıza diyor. Tadeusz isimli birini buluyoruz. Bize birçok revü gösteriyor. Üstleri başları yok ama dans ve güzellik olarak dünya çapındalar.

8 dansçı için ayda 800 dolar istiyorlar. Komik bu rakam onlar için oldukça büyük. Yavuz bir sürü masraf yapmamız lazım diyerek bu rakamı otele 16.000 dolar olarak söylüyor. Kabul ediyorlar.

Geldiklerinde giysiler, çorap, makyaj malzemesi alıyoruz. Sahne aldıklarının hemen ertesinde telefonlarımız durmuyor. Türkiye’nin her yerinden revü talebi gelmeye başlıyor. Yavuz bu konuya sıcak bakıyor çünkü 5 revü getirsek karımız ayda 75.000 dolar olacak ama ben “Olcayto Ahmet Tuğsuz revücü olmuş mu dedirteceğim “diyerek reddediyorum. Bize gelen tüm talepleri Tadeusz’a paslıyoruz. Tadeusz zamanla New York, Tokyo başta olmak üzere dünyanın birçok şehrine revü pazarlayan ultra zengin biri oluyor. (Bir seyahatimde New York havaalanında rastlıyorum. Sadece Tokyo’da 8 revüm var diyor.)

Polonya’da iş yapmaya kesin karar veriyor ve POİNT (Poland International) adlı bir şirket kuruyoruz.

Bir dahaki gidişimiz Kayahan ve Nilüfer ile birlikte Spot Müzik Festivali için oluyor.

İlk günlerde Grazyna isminde devlet ile çok yakın ilişkiler içinde olan ve son derece müteşebbis bir hanım ile tanışıyoruz. O günlerde birakın marketi Varşova’da doğru dürüst bir bakkal dahi yok. Grazynaender bakkal dükkanlarından birinin sahibi ve bir marketler zinciri açmayı planlıyor. Birlikte Türkiye seyahati dahi yapıyoruz.

İş konuları arıyoruz. Tanımadığımız kimse kalmıyor. Öyle ki iş adamları ve bürokratlardan oluşan bir Türk heyetinin o günlerin şartlarında Polonya ile ticaret yapmak için o günlerde tek imkân olan Elektrim firması ile görüşmeye geleceklerini öğrendiğimizde ne yapıp edip Elektrim ile bir ilişki kurmaya karar veriyoruz. Bunca zamanımız boşa gitmemeli.)

(Elektrim Yatağan’daki termik santralını takas karşılığında inşa ettiğinden Türk devletinden alacaklı ve Polonya’da henüz akreditif açabilecek bankalar olmadığından Türkiye ile ticaret yapmanın tek yolu bu ticareti onların üstünden geçirmek)

Hemen aynı gün Elektrim’in şehir merkezindeki binasına gidiyoruz. Bizi içeri almaları için randevumuz olması gerektiğini söyleyen resepsiyondaki görevli kızları düzgün giyimli, düzgün konuşan, bir iki kelime de Lehçe bilen iki yabancı olmanın cazibesini kullanarak ikna etmeyi ve içeri girmeyi başarıyoruz.

Ona buna sorduktan sonra da Türkiyebir bölüm buluyoruz. Şubesi yazılı katını buluyoruz.

Üstünde Müdür/ Director yazılı bir kapıdan İçeri girdiğimizde karşımıza tüm komünist ülkelerde olduğu gibi yaşlı başlı birileri çıkacak zannederken üç genç Polonya’lı ile burun buruna geliyoruz. Bu kişiler daha sonra çok yakın arkadaş olacağımız Bogdan, Andrew ve Marek (Marek daha sonra Türkiye’de Lee için çalıştı)

Üçü de son derece sempatik ve modern gençler

Daha beş dakika geçmeden yılların arkadaşları gibi oluyoruz.

Tam iş çıkış saati. Oradan çıkıp bizim otelin barına geçiyoruz ve biraz hoş sohbetten sonra da derdimizi anlatıyoruz. Siz merak etmeyin diyorlar.

Üç gün sonra Türk heyeti ile Elektrim’in karşılıklı görüşmelerinin yapılacağı salona onlarla birlikte gidiyoruz.

Tüm heyet içeri girdikten sonra ağır takılmak isteyen ve bir süre dışarıda bekleyen Elektrim heyeti ile birlikte içeri girip Elektrim’in özel masasına oturuyoruz.

Girdiğimiz an hem ODTÜ’den hem de DPT’den tanıdığım Teşvik Uygulama Başkanı Temuçin Sanalan bir konuşma yapıyor. Beni görünce hayretler içinde kalıyor ve İngilizce olarak “orada çok eski bir tanıdığımı görüyorum” dedikten sonra şaşkınlık içinde bana Türkçe “ne yapıyorsun sen Elektrim masasında” diyor

Bizi Elektrim masasında gören tüm iş adamları toplantı bittiğinde peşimize düşüyorlar. Hepsi bize temsilciliklerini vermek istiyorlar. İstediğimizi başarmış oluyoruz.

Akın Öngör gibi önemli bankacıları Polonya’ya götürüyor Polonyalı bankacıları da İstanbul’a getiriyoruz. Gelecekte önemli mevkilere gelkeceklerini görüp dost olduğumuz tüm kişiler gerçekyen de devlette ya da özel sektörde önemli pozisyonlara geliyorlar.

Bu arada bir de GSD adına Rusya’da Miss Moscow Güzellik Yarışması’na jüri olarak katılıyorum.

Dünyanın en zengin iş adamları arasına girmek üzereyiz.

ANAP’ın kuruluşunda Turgut Özal’ın finansman açısından en büyük destekçisi olan İZDAŞ’ın sahibi Atilla Yurtçu’nun aynı teşviği almaya çalıştığını öğreniyoruz ama bu mümkün değil.

Alamayacağını anlayınca bize ortak olmak istiyor. Bizi bir yemeğe davet ediyor. Yemek boyunca masada ikimizi de ve hangimiz tuvalete gitsek arkamızdan gelerek tek tek bizi ikna etmeye çalışıyor Ne var ki biz tam o günlerde uzun uğraşlardan sonra mümkün olmayanı yaparak Polonya Merkez bankasını arkamıza almışız. Dünyanın en zenginleri arasına gireceğimizden hiç kuşkumuz yok. Yaptığım uzun vadeli satış anlaşmaları ve karımızı aldıktan sonra tüm işlemleri banka ile alıcı arasında devam ettirdiğimiz için paraya da ihtiyacımız yok.

Polonya’lılar aynı Türk’ler gibi hiçbir şeyleri olmasa da araba almak için her şeyi yapıyorlar. Bu nedenle daha gelmeden tüm arabaları satmış durumdayız.

Polonya Merkez Bankası’nın garantisini vermesi şartı ile ödemeler için 10 yıllık bir vade alıyorum. Böylelikle Polonya’lılara uzun bir vade imkânı sağlayarak araba satışını kolaylaştırmış oluyoruz.

Daha tanıtım bile yapmadan kulaktan kulağa yayılan bu haber sayesinde önemli sayıda araba satışı yapıyoruz daha doğrusu sipariş alıyoruz.

Bank Handlowy’den İtalyan bankasına garantisini verdiği anda hedefimize ulaşmış ve daha ilk ithalatımız ile çok büyük paralar kazanmış olacağız. Bu aslında nerede ise imkânsız bir şey ama elde ettiğimiz iyi ilişkiler ve sağlam teminatlar sayesinde bunu da başarıyoruz.

Eşimi arıyor ve kutlama için Atina’da buluşalım diyorum. Gece uçtuğum Atina’da sabah uyandığımda Yavuz arıyor ve İtalya hükümeti Polonya ile tüm ilişkileri askıya aldı ve bu nedenle akreditifi de kabul etmiyorlar diyor.

İnanmıyorum. Bu olacak bir şey değil. Nerede ise 3 yılı aşkın bir serüven tam mutlu sona ulaşmak üzereyken iki devlet arasındaki iyi ilişilerin bir anda radikal biçimde değişmesini aklım almıyor.

Bulduğum ilk uçağa atlayıp Milano’ya doğru uçuyorum ama uçak hareket ettikten sonra vizemin süresinin bitmiş olduğu aklıma geliyor. O kadar sinirli ve azimliyim ki polise pasaportumu verdiğimde içimden sürekli “hiçbir güç beni İtalya’ya girmekten alıkoyamaz, buradan geçeceğim” diyorum. Uzun uzun pasaportumda vize arayıp da bulamayan polis nasıl bir enerji saçmışsam yüzüme bile bakmadan pasaportumu geri veriyor ve İtalya’ya giriyorum.

Bir şeyler çevirdiklerini düşündüğüm firma yetkilileri ile birlikte bankaya gidiyoruz. Bankanın müdürü bana hükümetlerinden gelen yazıyı gösteriyorlar. Firma yetkilileri “biliyorsun ki bu alışveriş bizim için de en az senin kadar hayati” diyorlar. Olacak şey değil. Yapacak bir şey de yok.

İtalya’dan çıkış yaparken polis giriş damgasını bulamıyor. Dün geldiğime dair uçak biletimi ve biniş kartımı gösteriyorum. Çok üstünde durmuyor ve Atina’ya uçuyorum.

Daha sonra da bu inanılması mümkün olmayan çok ilginç olumsuzluğa bir anlam yükleyerek İstanbul’a dönerek hayatıma yeni bir yön seçiyorum.

Yavuz ise Polonya’da kalmaya karar veriyor. Orada değişik işler ve yatırımlar yaptıktan sonra Varşova’dan Bydgoszcz’a taşınarak Ankara’daki Park Club’ın Polonya şubesini açıyor. Önce Varşova’da daha sonra Bydgoszcz’de onu ziyaret ediyorum. O da yaz aylarında Bodrum’a geliyor ve ilişkimizi hep sıcak tutuyoruz.